کس به امید وفا ترک دل ودین مکناد**که چنانم ازین کرده پشیمان که مپرس

به یکی جرعه که آزار کسش در پی نیست**زحمتی میکشم از مردم نادان که مپرس

زاهد از ما به سلامت بگذر کاین می لعل**دل ودین میبرداز دست بد انسان که مپرس

گفت وگوها ست در ین راه که جان بگذارد**هر کسی عربده اینکه مبین آن که مپرس

پارسایی وسلامت هوسم بود ولی **شیوه ای میکند آن نرگس فتان که مپرس

گفتم از گوی فلک صورت حالی پرسم**گفت آن میکشم اندر خم چوگان که مپرس

گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا**حافظ این قصه دراز است بقران که مپرس