در این خاک زرخیز ایران زمین**نبودند جز مردمی پاک و دین

همه دینشان مردی و داد بود ** وز آن کشور آزاد و آباد بود

چو مهر و وفا بود خود کیششان **گنه بود آزار کس پیششان

همه بنده ناب یزدان پاک ** همه دل پر از این آب و خاک

پدر در پدر آریایی نژاد  **ز پشت فریدون نیکو نهاد

بزرگی به مردی و فرهنگ بود **گدایی در این بوم و بر ننگ بود

کجا رفت آن دانش و هوش ما ** که شد مهر میهن فراموش ما

که انداخت آتش در این بوستان  **کز آن سوخت جان و دل دوستان

چه کردیم کین گونه گشتیم خار **خرد را فکندیم این سان زکار

نبود این چنین کشور و دین ما **کجا رفت آیین دیرین ما

به یزدان که این کشور آباد بود **همه  جای مردان  آزاد بود

در این کشور آزادگی ارز داشت **کشاورز خود خانه و مرز داشت

گرانمایه بود آنکه بودی دبیر **گرامی بد آنکس که بودی دلیر

نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت **نه بیگانه جایی در این خانه داشت

از آنروز دشمن به ما چیره گشت  **که ما را روان و خرد تیره گشت

از آنروز این خانه ویران شد **که نان آورش مرد بیگانه شد

چو ناکس به ده کدخدایی کند ** کشاورز باید گدایی کند