من خوشی را دور گردنت ‌می بندم تو عشق را به گونه ای 

با هم بدویم و قرارمان باشد که تا انتهای مسیریلندبگوییم 

دوستت دارم صدای عشق و خنده های مان در دل پیچ و خم جاده 

پر شود و روزگار بیاید دم گوشمان و بگوید حواسم پرت خنده هایتان

بود و دلم غنج رفت برای بوسیدن گونه هایتان چه دلبرانه دل داده است

به خنده های مان بیا دلدادگی را پهن کنیم همین گوشه ی زندگی آتش 

روشن کنیم که مبادا عشق میان نگاهمان قندیل ببندد برایت حال خوب 

دم می کنم و تو برایم ماندن را بنواز زندگی بی تاب عشقی است که 

بند نگاه ماست بیا برویم