شایدم که بعد وصل تو باز اینسان **در عشق بی زوال تو می گریم

پنداشتی که چون زتو بگسستم **دیگر مرا خیال تو در سر نیست

اما چه گویمت که جز این آتش **بر جان من شراره ی دیگر نیست

شبها چو در کناره ی نخلستان **کارون ز رنج خود به خروش آید

فریادهای حسرت من گوئی **از موجهای خسته به گوش آید

شب لحظه ای به ساحل او بنشین **تا رنج آشکار مرا بینی

شب لحظه ای به سایه ی خود بنگر **تا روح بی قرار مرا بینی

من با لبان سرد نسیم صبح **سر می کنم ترانه برای تو

من آن ستاره ام که درخشانم **هر شب در آسمان سرای تو

غم نیست گر کشیده حصاری سخت **بین من و تو پیکر صحرا ها

من آن کبوترم که به تنهایی **پر می کشم به پهنه ی دریاها

شادم که همچو شاخه ی خشکی باز **در شعله های قهر تو می سوزم

گوئی هنوز آن تن تبدارم ** کز آفتاب شهر تو می سوزم

دردل چگونه یاد تو می میرد **یاد تو یاد عشق نخستین است

یاد تو آن خزان دل انگیز یست **کورا هزار جلوه ی رنگین است

اما من آن شکوفه ی اندوهم **کز شاخه های یاد تو می رویم

شبها ترا به گوشه ی تنهایی **در یاد آشنای تو می جویم

                         (فروغ فرخزاد )