دم طاووس پر می افشاند**روی این بام تن بشسته ز قیر

چهره سازان این سرای درشت**رنگدان ها گرفته به کف

می شتابد ددی شکافته پشت**بر سر موج های همچو صدف

خنده ها می کنند از همه سو**بر تکاپوی این سحر خیزان

روشنان سر به سر در آب فرو **به یکی موی گشته آویزان

دلربایان آب بر لب آب جای بگرفته**رهر وان با شتاب در تک و تاب پای بگرفته

لیک با د دمنده می آید**سرکش وتند لب از این خنده بسته می ماند

هیکلی ایستاده می پاید **صبح چون کاروان دزد زده

می نشیند فسرده چشم بر دزد رفته می دوزد**خنده ی سرد را می آموزد